نوشته شده توسط: مدیریت | لینک ثابت |

 اسلام درریشه ی کلمه اش: از ریشه سِلم گرفته شده است. سِلم یعنی برکنار بودن از هر مرض مادی و معنوی، جسمی و روحی، ظاهری و باطنی.{2}

اسلام درریشه ی عربی:لفظ سِلم در باب افعال به «اسلام» تغییر شکل می‌دهد. باب افعال معمولا برای تعدیه(متعدی کردن) الفاظ است. بنا براین واژه اسلام را می‌توان این گونه معنا کرد: برکنار نگه داشتن خود و دیگران از هر مرض ظاهری و باطنی یا عیب‌های مادی و معنوی. {2}

 اسلام درجمله: اسلام عبارت است ازیک سلسله عقایدواحکام که پاسخگوی همه نیاز های بشر،درکلیه ی مراحل زندگی می باشد.{3}

اسلام درقرآن کریم:در سوره آل عمران آیه 19 آمده است که:« إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ» (دین در نزد خداوند

اسلام است.)

در آیه 84 همان سوره نیز آمده است که:

«قُلْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَالنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ»

(بگو ایمان آوردیم به خدا و آنچه نازل شده برما و آنچه نازل شده بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب. و آنچه داده شد موسی را و عیسی را و رسولان را از پروردگارشان، جدا نمی‌کنیم ایشان را از یکدیگر، و ما او را(خداوندرا) مسلم هستیم.)

در آیه 85 همان سوره باز هم می‌خوانیم که «وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ»

 (هرکس غیر از اسلام دین دیگری را دنبال کند، هرگز از او پذیرفته نخواهد شد، و درآخرت از زیانکاران است)

در آیه ۳ سوره ی مائده آمده است که:«وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا» (و اسلام را به عنوان آیین (جاودان) شما پذیرفتم)

بنا برآنچه در آیات فوق می‌بینیم، منظور از لفظ «اسلام» در قرآن گروه خاصی که خود را صرفا پیرو محمد رسول و آداب و مناسک خاصی بدانند نیستند، بلکه همه‌ی ملت‌های دیگر، اعم از کلیمی، مسیحی، زردشتی و هر آیین دیگری که هدف آنان صلح و سلامت برای همه‌ی جامعه‌ی بشری باشد مسلم هستند. و هر گروهی که جز این بیاندیشد و عمل کند اگرچه نام اسلام یا هر دین دیگری را هم بر خود نهاده باشند، مسلم نیست و از او پذیرفته نخواهد شد. این نکته نیز بدیهی می نماید که سالم سازی خویش و جامعه امری نسبی است و همچنین متناسب با شرایط زمان و مکان متغییر و سیال می باشد{2}ودرآِیه3  سوره مائدهاز اسلام به عنوان دین پسندیده یاد شده‌است .{5}

و اين اسلام دين خداست ، كه آن را براى خود برگزيد و به نظر عنايت خويش در آن نگريست و پرورش داد . بهترين آفريدگان خود را براى تبليغ آن اختيار كرد . و ستونهاى آن را بر بنياد دوستى خود برپاى داشت و به عزت و غلبه او ، دينهاى ديگر را خوار ساخت و با برافراشتن آن ملتهاى ديگر را فرو داشت . با گرامى داشت آن دشمنانش را پست نمود و با يارى كردن آن ، معارضانش را فرو گذاشت . پايه‏هايش را محكم ساخت تا اركان گمراهى فرو ريزد . تشنه‏كامان را از آبگيرهاى آن سيراب نمود و آبگيرها را براى بردارندگان آب پر ساخت . سپس ، آن را به گونه‏اى استوارى بخشيد كه دستگيره‏اش را گسستن نباشد و حلقه‏هايش را گشودن نبود و شالوده‏اش منهدم نگردد و ستونهايش فرو نيفتند و درختش از ريشه برنيايد و زمانش به پايان نرسد و قوانينش كهنه و محو و شاخه‏هايش بريده نگردد .

و راههايش تنگ و گذار دشتهای هموارش دشوار نشود و رنگ كدورت نگيرد و استقامتش كجى نپذيرد و چوب مستقيم آن خميده نگردد . راههاى گشاده‏اش به تنگنا بدل نشود و چراغهاى فروزانش خاموشى نگيرد . و شيرينيش به تلخى نگرايد . اسلام را ستونهايى است كه خدا پايه‏هايشان را بر بنيان حقيقت استوار ساخته . چشمه‏هايى است با جوشش فراوان و چراغهايى است با پرتوى تابان و نشانه‏هايى است كه مسافرانش بدان راه جويند و علامتهايى است براى گمگشتگان در راهها . و آبشخورى است كه هر كه بدان در آيد ،

سيراب شود . خداوند نهايت خشنودى و بلندترين نقطه ستونهاى اديان خود را در آن قرار داد . و عاليترين درجه اطاعت از خود را در پيروى آن نهاد .

دين اسلام در نزد خدا دينى است با اركانى استوار و بنيانى رفيع و برهانى روشن و چراغى تابان و قدرتى پيروزمند و نشانه‏هايى بلند ، كه كس را يارى خلاف آن نيست . پس بزرگش داريد و پيرويش كنيد و حقش را ادا نماييد و در موضع عز خود جايش دهيد .{7}

طبق این حکمت ها وخطبه ها :

در خطبه ۱۵۲ در کتاب نهج‌البلاغه، علی بن ابی طالب، در رابطه با ویژه بودن دین اسلام و برگزیده شدن این دین برای انسان‌ها سخن گفته‌است. همچنین در همین خطبه او اسلام را کانون بزرگواری معرفی کرده‌است. نگارنده نهج البلاغه در این خطبه به ریشه کلمه اسلام اشاره کرده و اسلام را هم خانواده واژه سلامت دانسته‌است. انتخاب اسلام به عنوان طریق و منهج از دیگر مواردی است که در این خطبه ذکر شده‌است.

در خطبه ۱۶۰ نگارنده بر این نکته اشاره دارد که اگر کسی به جز دین اسلام دین دیگری را برگزیند، با سقوط شدیدی مواجه خواهد شد.

در خطبه ۱۹۸ علی بن ابی طالب اسلام را برگزیده خدا می‌داند و به این نکته اشاره کرده‌است که اسلام با دید دانش پروردگار نازل شده‌است. او می‌گوید خدا ستون‌های اسلام را بر دوستی خود استوار داشته‌است و با عزت اسلام دیگر دین‌ها را خوار و به سربلندی آن دیگر ملت‌ها را پست و بی‏‌مقدار و به ارجمندی آن دشمنانش را بی اعتبار و با یاری کردن آن مخالفانش را واگذارده‌است و یاری ننموده‌است. نگارنده نهج البلاغه حلقه‏‌های اسلام را ناگشودنی و پایه‏‌هایش را ویران نشدنی معرفی می‌کند. از دیدگاه امام اول شیعیان ستون‌های اسلام استوار است و درخت آن از ریشه کنده نمی‌شود و زمانش به سر نمی‌آید. نویسنده نهج البلاغه بر این باور است که شاخه‏‌های اسلام بریدنی نیست. علی بن ابی طالب اسلام را شبیه چراغی می‌پندارد که هیچگاه خاموش نمی‌شود. او همچنین بر این عقیده‌است که شیرینی اسلام هرگز تلخ نمی‌گردد. او می‌گوید اسلام ستون‌هایی است که خدا پایه‏‌هایش را بر حق استوار کرد و اساس آن را پایدار نمود. علی بن ابی طالب بر این باور است که اسلام نزد خدا پایه‌هایی استوار دارد و برهانش روشن است و روشنی‏‌اش تابان، قدرتش ارجمند، نشانه‏‌هایش بلند، درافتادن با آن ناممکن و مایه ریشخند است. امام نخست شیعیان توصیه اکید دارد که اسلام را بزرگ بشمارید و پیرویش کنید و حق آن را بگزاریدودرحکمت ایشان بهترین تعریف ازاسلام رامی بینید.{6}

 

 

نوشته شده توسط: مدیریت | لینک ثابت |

نوشته شده توسط: مدیریت | لینک ثابت |

نوشته شده توسط: مدیریت | لینک ثابت |

نوشته شده توسط: مدیریت | لینک ثابت |

نوشته شده توسط: مدیریت | لینک ثابت |

نوشته شده توسط: مدیریت | لینک ثابت |